Hoe is je werk geëvolueerd?

Ik ben geëvolueerd in mijn manier van werken, want ik had minder tijd om te creëren, maar het was telkens veel intenser. Mijn keuzes qua ondergrond en techniek hebben mijn grafiek beïnvloed. En ik voel mij nog steeds aangetrokken tot hetzelfde type kleuren. Werken aan mijn tekenkunst en diepte geven aan mijn schilderwerk zijn mijn steeds terugkerende doelstellingen. Door een reisschriftje bij te houden, ontstaan er nieuwe mogelijkheden en stel ik mijn levenservaring ten dienste van mijn artistieke evolutie.

Heb je nieuwe technieken ontdekt? Heb je experimenten gedaan?

Ik heb geprobeerd bepaalde technieken zoals pastel, potlood en acrylverf op hout te combineren. Ik heb ook getracht mijn gravures af te drukken op zijdepapier, en ze dan op hout te lijmen, met telkens een andere manier van inkleuren van de ondergrond. Maar ik grijp vaak terug naar POSCA en acrylverf rechtstreeks op hout en op papier. Sinds enige tijd gaat mijn voorkeur overigens steeds meer uit naar papier als ondergrond.

De natuur lijkt een belangrijke plaats gekregen te hebben in je leven?

De actie en het vastleggen van de levensmomenten lagen lange tijd aan de oorsprong van mijn picturale impulsen. Tegenwoordig besteed ik meer aandacht aan landschappen en motieven. Mijn schilderijen benaderen meer een contemplatieve toestand die de toeschouwer uitnodigt tot dromen. De personages vervagen steeds meer in mijn composities. De rol van diegene die naar mijn schilderij kijkt, gaat dan primeren. Hij maakt het zich eigen, en beeldt zich in dat hij evolueert in de sfeer van wat hij te zien krijgt. Ik nodig de toeschouwer meer uit om zich te laten meeslepen door het landschap, eerder dan zich te identificeren met een personage.

Mijn momenten van onderdompeling in de natuur en de wendingen van mijn leven hebben impulsen gegeven voor nieuwe visies en composities in mijn schilderijen. Ze hebben een opening gecreëerd naar rijkere, completere belevingen. Hoe ik de natuur voorstel, is soms een metafoor voor mijn geestestoestand. De voorstelling die ik ervan geef, is naar het beeld van bepaalde emoties die ik kan doormaken. Het is als een uitwisseling tussen wat de natuur mij kan bieden en mijn eerbetoon eraan door ze te schilderen. Ze neemt ondertussen inderdaad veel plaats in mijn creaties in.

En er is de oceaan …

De oceaan is altijd mijn eerste inspiratiebron, in het leven zowel als in mijn werk. Het is dankzij de oceaan dat ik mijn grootste momenten van geluk beleef. Surfen is mijn uitlaatklep, mijn cultuur en mijn stabiliteit. Deze activiteit is altijd een middel om te weten in welke gemoedstoestand ik ben. Het surfen liegt niet, maar geeft mij de kans om mezelf te zijn. En dat laat me toe mij te ontplooien. Hieruit vloeit een bijzondere sfeer voort in mijn schilderwerk, en een vruchtbaar terrein voor de creatie. Het surfen en schilderen zijn sterk verweven met mijn leven.

Wat zijn je verdere plannen?

Zo veel mogelijk tijd besteden aan mijn creatie, vooruitgaan en mijn uitdagingen uitgaan, dat zijn mijn plannen voor eind 2019. De creatie is voortdurend in beweging, en tegemoet kunnen komen aan mijn creatieve impulsen is wat ik wens voor de komende maanden, en voor lang daarna, geloof ik! Mijn verlangens? Ik zou heel graag een grotere ruimte willen om mij te kunnen uitdrukken, een nieuwe lichaamstaal te ontwikkelen en mij te meten met grote formaten!

Pauline is op Instagram
paulinebeugniot.com