Groen is een secundaire kleur. Zijn belangrijkste complementaire kleur is rood.

Het behoort tot de koude kleuren.

Een van de belangrijkste toepassingen van groen is het uitbeelden van planten en natuur. Vandaag de dag is het synoniem geworden met ecologie.

Net zoals rood en blauw is het één van de drie hoofdkleuren van de additieve synthese, die kleuren volgens de fysica definieert. Groen is dus de vierde kleur die op het spectrum te zien is wanneer er licht door een prisma valt.

In de schilderkunst wordt groen volgens de subtractieve synthese verkregen door blauw en geel te mengen. Afhankelijk van de hoeveelheid blauw die men toevoegt, kan men lichtgroen, smaragdgroen of donkergroen verkrijgen. De tinten zijn kaki, jade, anijs, watergroen, grijsgroen, smaragd, enz.Groen heeft vaak negatieve connotaties gehad. Sinds de 13e eeuw wordt het vaak gebruikt om de duivel af te beelden.  In het theater werd deze kleur verbannen omdat Molière in een groen gewaad op het podium zou zijn gestorven.

In de oudheid wordt voor het eerst echt groen uit malachiet verkregen. In de artistieke wereld werd er lange tijd zuinig met groen omgesprongen vanwege de hoge productiekosten, de instabiliteit en de moeilijkheid om ermee te werken. Het waren de impressionisten die het beste met deze delicate kleur konden werken.

Een van de schilders die de geschiedenis van deze kleur heeft gemaakt is de Engelse kunstenaar William Hooker, die het Hookergroen ontwierp, een mix van Pruisisch blauw en Cambodjaans geel. Jammer genoeg heeft hij de formule niet nagelaten en velen hebben geprobeerd deze nog te reconstrueren.