Zwart is één van de twee meest gebruikte essentiële kleuren, met wit als tegenhanger.

Het kan mat of glanzend zijn en wordt al eeuwen gebruikt om omtrekken en schaduwen te tekenen. Het wordt eigenlijk oneindig veel in kunst gebruikt. Bij veel creaties is het zelfs zelfvoorzienend.

Er bestaan twee verschillende benaderingen om zwart te definiëren.

De eerste is fysisch: het gaat om additieve synthese, die naar licht verwijst. Volgens deze synthese valt zwart samen met de afwezigheid van licht, dus met de afwezigheid van kleuren. Want doordat er geen licht weerkaatst wordt, absorbeert het zwart de kleuren.

De tweede is meer picturaal: het gaat om subtractieve synthese, waarbij zwart beschouwd wordt als de concentratie van alle kleuren. Het behoort dus tot de primaire kleuren en wordt gevormd op basis van de 3 andere kleuren (blauw, groen en rood).

Doordat de productie van zwart niet zuiver gebeurt, wordt ze theoretisch onmogelijk beschouwd. Zwart wordt nochtans verkregen uit zwarte natuurlijke pigmenten (van oudsher uit steenkool of rook tijdens de prehistorie, en later uit loodmijnen in de Renaissance). De grote “meester van het zwart” is de Franse schilder Pierre Soulages, die erin geslaagd is deze kleur in al zijn texturen en intensiteiten tot uitdrukking te brengen.