Please rotate your device
AMELIE FISH
Amélie is een jonge vrouw afkomstig van Finistère. Ze studeerde toegepaste kunst in Quimper en in Rennes, en vervolgens reisde ze de hele wereld af, om te trachten deze beter te begrijpen. Nieuwsgierig en onverschrokken als ze is, maakte ze lange reizen met een zeilboot of met de bus, en altijd met de rugzak. Zo trok ze door Afrika, Latijns-Amerika, Azië en Antarctica.
“Plekken, ontmoetingen, klanken en kleuren. Mooie, rijke ervaringen die mijn werk geïnspireerd hebben. ” Dat is waar ze aan denkt, als we haar hierover vragen stellen. Dat is zij, dat is Amélie. Ze tekent, schildert, neemt zichzelf niet altijd even ernstig, als kunstenares, avonturierster, coloriste.
Hoe en waarom ben je beginnen tekenen?
Ik kan niet zeggen dat ik ben beginnen tekenen. Ik heb de indruk dat ik, sinds ik een potlood kon vasthouden, altijd zin heb gehad om mij op dit manier uit te drukken. Ik was ook al zeer jong evenzeer aangetrokken tot muziek, wat voor mij vanzelfsprekend was. Dat zijn kunstzinnige bezigheden die al sinds mijn kindertijd integraal deel uitmaken van mijn leven.
Je hebt het pseudoniem Fish gekozen, wat trekt je aan in de vis?
Ach, het pseudoniem Fish! Op een bepaald moment werd mij die naam toegewezen. Er komen verschillende thema’s aan bod in mijn werk, en de wereld van de zee is inderdaad verankerd in mijn tekeningen. Ik kan de zee nooit lang achterlaten. Als ik niet in mijn atelier ben, ben ik in het water, onder water, op het water, met een surfboard, of ben ik aan het vissen.
Ik ben vissen beginnen teken tijdens een “transat”, een trans-Atlantische zeilwedstrijd, in de vorm van snelle schetsen. Het fascineert mij nog altijd om ze te observeren onder water. Vissen en golven schilderen, dat is de natuur tonen die ons omringt, en zeggen dat ze kostbaar is en essentieel voor onze wereld.
Je hebt schone kunsten gestudeerd. Wat heeft deze opleiding je bijgebracht in je werk en in het leven in het algemeen?
De school voor schone kunsten heeft mij voor het eerst de kans geboden om gebruik temaken van een atelier en een ruime keuze aan technieken om mee te experimenteren: fotolabo, zeefdruk, gravure, lassen, enz. Als ik geen schone kunsten gestudeerd zou hebben, had ik overigens, om eerlijk te zijn, zeker hetzelfde traject afgelegd hebben, want ik vind dat het vooral een goede logistieke omkadering bood, wat op zich al niet slecht is!
Als je drie kunstenaars zou moeten noemen die je geïnspireerd hebben, wij zijn dat dan?
Is zou het kunnen hebben over Nikki de Saint Phalle, Tinguely of Hundertwasser, maar helaas heeft mijn werk niet veel te maken met dat van hen!
En wat als jij je eigen werk zou moeten situeren?
Ik zou het moeilijk hebben om te zeggen tot welke school ik behoor. Ik laat dat over aan mensen die dat beroepsmatig doen! Wat ik weet, is dat ik altijd getracht heb, en nog steeds tracht om vooral mezelf te zijn! Ook al sluit ik verschillende invloeden niet uit, zonder ze daarom te kunnen benoemen.
Men heeft mijn werk anders vaak naïef genoemd, en dat heeft me nooit gehinderd, want in mijn activiteit als leerkracht beeldende kunsten moet ik mij er goed bewust van zijn dat kinderen niet dezelfde filters hebben als volwassenen. Hebben ze er trouwens? Dat is de reden waarom Miles Davis bij het componeren van het album “Kind Of Blue” naar eigen zeggen geprobeerd heeft om terug te gaan naar de emoties die hij voelde toen hij 5 jaar was.
Je tekent op verschillende dragers, welke is het aangenaamst om op te werken?_x000B__x000B_Ik pas ze effectief aan mijn eigen wensen aan! Ik houd ervan om van het doek los te komen. Ik teken graag op objecten, om deze een tweede leven te geven. De laatste tijd heb ik een aantal surfplanken gepersonaliseerd. De vorm is top en dat inspireert mij uiteraard. Je hebt altijd een goed idee nodig om het volledig uit te kunnen voeren.
Ik houd van het idee dat het object persoonlijk wordt in een wereld waar alles in serie wordt gemaakt of bedoeld is voor eenmalig gebruik. Een paar schoenen, een stoel, een fiets een nieuw leven geven, gewoon met vormen en kleuren. Ik houd ook van het idee dat de tekeningen reizen en tentoongesteld worden, dat ze de tentoonstellingsruimtes verlaten, en dat ze zelfs in het water terechtkomen!
Het is een vorm van street art of van free art!
Was wat het ongewoonste of raarste object ooit?
Ik heb een aantal contrabassen gepersonaliseerd, waaronder één voor de contrabassiste van de groep Karpatt. In dat geval reis ik naar Parijs met een koffer vol materiaal, en personaliseer ik het object ter plaatste, in een tijdelijk atelier als het ware. De tijdsbeperking geeft mij altijd veel energie om te werken.
Ik weet echter niet of men kan spreken van raar, voor mij is het raar om oppervlakken leeg te laten! Het is dus met plezier dat ik zowel meubelen als muziekinstrumenten, schoenen, of zoals nu, mijn eigen wasmachine customize!
Wat verwacht iemand die een customizing bestelt bij jou?
In het algemeen krijg ik carte blanche, en ik geef toe dat mij dat goed uitkomt! Anders wordt een thema opgegeven, en als het mij niet aanspreekt, doe ik een aantal tegenvoorstellen. We vinden altijd een geschikt compromis.
Hoe zou jij je stijl definiëren?
Ik denk dan men kan spreken van een vrije figuratieve stijl, van ruwe kunst, hoewel deze benamingen vaag blijven, en tussen ons gezegd en gezwegen, boeien al die etiketten mij evenveel als de schandaalpers!
Beschouw jij jezelf, tot slot, als kunstenares of als ambachtsvrouw?
Allebei, mijn kapitein! Alles is een kwestie van stijl, net als op een boot: soms waait de wind om de zeilen te doen bollen, en daar maakt men gebruik van om extra afstand af te leggen. Daarna moet men geduld hebben om in de juiste haven aan te komen! Ik ben dan ook ambachtsvrouw als het windstil is, en kunstenares als de wind waait.