Please rotate your device
PUPA made with love
Wanneer ben je precies beginnen tekenen, en om welke reden?
Toen ik negen was, werd ik mij ervan bewust dat ik kon tekenen. Vanaf dan liet de zin om te tekenen mij niet meer los, en is het iets bevrijdends geworden voor mij.
Heb je een duidelijke herinnering aan dit begin?
Ja, ik was in de keuken van mijn tante, ik verveelde mij. Mijn zus zat op tekenles, en ik voelde mij aangetrokken tot haar materiaal. Ik vroeg haar een A3-blad, trok mijn trui uit, waar een dalmatiër op stond, en ik tekende die bijna identiek na.
Ik wist helemaal niet dat ik goed kon tekenen. Ik was vaak afwezig op school vanwege gezondheidsproblemen, en ik zat vaak binnen. Dat was niet altijd gemakkelijk voor mij. Ik denk dikwijls terug aan dat moment, dat doorslaggevend is gebleken!
Waar vind je inspiratie?
Ik houd ervan om dingen aan te raken en eraan te voelen. Ik ben dol op verpakkingen, de materialen, de stof en hun grafieken, en op 3D. Ik ben gepassioneerd door binnenhuisinrichting en design, maar ook door architectuur. Planten fascineren mijn, evenals dieren, die echt bestaan uit grafiek en een spel van lijnen.
Als kind wilde ik bloemist worden, maar toen ik acht jaar was, sloeg mijn arts mijn droom aan diggelen, toen hij zei dat ik superallergisch ben aan pollen en dat ik hooikoorts had. Dat klinkt enigszins dramatisch, maar vandaag kan ik ermee lachen.
Ik heb daarna een tijdje veearts willen worden, maar de studies schrikten mij af. Ik had weinig zelfvertrouwen, en ik zag mijzelf dat traject niet met succes afleggen. Daarna wilde ik architectuur gaan doen, en opnieuw leidde mijn gebrek aan zelfvertrouwen ertoe dat ik dacht dat het mij niet zou lukken. Vandaag voel ik dat diep in mijn binnenste, en put ik er inspiratie uit om mijn tekenrichtlijnen te vinden.
Alles is inspiratie, elk geluid, alles wat er te zien is. Ik werk altijd met muziek op de achtergrond. Het is echt een aanvulling op mijn werk. Toen ik jonger was, speelde ik trouwens in een groepje.
Welk werk van kunstenaars kan je waarderen?
Ik volg al geruime tijd het werk van Supakitch en Koralie, die mijn favorieten zijn. Ik houd enorm van wat ze doen, want ik vind dat er veel liefde van afstraalt. Het is een koppel en het is super om te kunnen samenwerken in het artistieke domein. Ze vullen elkaar zeer goed aan, en dat levert erg professionele, mooie en fascinerende resultaten op. Ze gebruiken veel motieven die zich herhalen, en ze maken mooie keurassociaties, die mij echt aanspreken!
Als ik op een dag de kans krijg om met hen samen te werken, wordt dat één van de mooiste van mijn leven! Als ik hen al een keer zou kunnen volgen tijdens één van hun projecten, om te zien hoe ze werken, gewoon als stagiaire, dan zou dat fantastisch zijn! Ik leer enorm veel door naar hun foto’s en video’s te kijken, dat zijn echte tutorials!
Posca’s zijn jouw favoriete instrument, wanneer heb je ze ontdekt?
Inderdaad! Ik werk alleen met Posca, soms aangevuld met een spuitbus, maar dat gebeurt zelden, want ik maak niet veel fresco’s. Niet vaak genoeg!
Ik heb de Posca’s ontdekt toen ik 13-14 jaar was, en ik op de kunstschool zat, waar dit een alom tegenwoordig instrument is. Ik begon al zeer snel met graffiti en spuitbussen, en ik besefte dat ik enorm houd van graffiti, door de sfeer en alle street artists die ermee bezig zijn, maar het gebrek aan precisie ligt me minder. Posca werd al snel een instrument waar ik mij in kon vinden en waarmee ik gemakkelijk kon tekenen wat ik wilde op een muur, op hout of op metaal.
Op 15 jarige leeftijd trok ik naar Barcelona, waar de graffiti-scene veel verder ontwikkeld is dan in Luik, waar ik woon, en ontdekte ik dat er Posca’s bestaan in alle kleuren, zelfs met glitters! Die waren toen bij ons nog niet verkrijgbaar.
In België hadden we slechts vijf kleuren, het volledig gamma kwam pas veel later. Toen ik al deze mogelijkheden zag, was ik verkocht, en zijn Posca en ik onafscheidelijk!
Je gebruikt een groot gamma kleuren, kies je die op basis van de projecten?
Ik heb mijn “PUPA” kleuren, namelijk zwart/wit/goud/aquagroen/geel. Ik kan uiteraard niet alleen deze voorstellen aan de klant, dus ja, de kleuren worden afgestemd op de vraag, afhankelijk van het project en van wat er afgesproken wordt.
Ik houd er in ieder geval van om kleuren te combineren, ik vind dat een supertof aspect van ons werk. Ik ontdek ook graag nieuwe kleuren van Posca. Het is echt feest als er eentje uitkomt! Ik maak overigens van de gelegenheid gebruik om te laten weten dat ik graag een Posca zou hebben in mosterdkleur!
En wat als jij je eigen stijl zou moeten definiëren?
Dat is ongetwijfeld de moeilijkste vraag. Ik breng mezelf niet graag onder in een vakje of een stijl. Ik vind dat ik voortdurend evolueer. Ik zou zeggen dat mijn stijl positief is, want ik probeer de mensen die kijken naar wat ik creëer, vrolijk en gelukkig te maken. Maar om nu te zeggen dat ik een bepaald vakje pas, dat ligt niet voor de hand.
Je vermeldt het Appartement in je interviews, kan je iets meer vertellen over dit concept?
Natuurlijk! Eind 2013 heb ik besloten om iets artistieks te gaan doen. Ik liep een beetje verloren, want in de kunstwereld heb je connecties nodig om partnerschappen te creëren, en moet je de juiste personen ontmoeten om vooruit te komen.
Het is een speciaal wereldje, waarin je over een netwerk moet beschikken, en dat had ik absoluut niet. De deuren van de galerijen en tentoonstellingen waren dan ook op slot, en het was niet eenvoudig om de sleutel te vinden! Ik heb dan beslist om iets heel eenvoudigs te doen: een tentoonstelling organiseren bij iemand thuis.
Ik heb het geluk gehad dat ik op Dominique stuitte, een fantastische vrouw die ik niet kende, maar die haar mooie appartement in het centrum van de stad voor mij open heeft gesteld. Aangezien we bij mensen thuis waren, leek het mij moeilijk om met kunstenaars te werken die hun werken uitsluitend aan de muur zouden hangen. Zo is bij mij het idee ontstaan om de tentoonstelling open te stellen voor kunstenaars die ook bezig waren met gastronomie, sierraden, kleding, design, … Alles wat men kan terugvinden in een appartement!
We hebben net de 21ste editie achter de rug, en het is een groot succes. We zijn als het ware één grote familie geworden. Het menselijk contact staat voorop tijdens de ontmoetingen. Sinds het begin hebben we meer dan 400 kunstenaars bij elkaar gebracht, en ons publiek groeit voortdurend aan. Op de 21ste expo hebben we meer dan 2000 bezoekers ontvangen! Ik kan het zelf bijna niet geloven!
Het is allemaal sterk geëvolueerd, en vandaag hebben we de kans om dit te organiseren op bijzondere plekken, wat grootte en inrichting betreft, het is echt waanzinnig. We kunnen ons veroorloven om concerten, animatie, workshops en wandelingen te organiseren, alles wat nodig is dus, om gelukkig te zijn en anderen gelukkig te maken!